In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Duo Reges: constructio interrete. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Odium autem et invidiam facile vitabis. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.
Quae cum dixisset, finem ille. Totum genus hoc Zeno et qui ab eo sunt aut non potuerunt aut noluerunt, certe reliquerunt. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Quis hoc dicit? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
Sed ego in hoc resisto; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Etiam beatissimum? Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Comprehensum, quod cognitum non habet? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Bonum liberi: misera orbitas. De quibus cupio scire quid sentias. Non est igitur summum malum dolor. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Videsne quam sit magna dissensio?
Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Primum quid tu dicis breve? Scrupulum, inquam, abeunti; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
