Satis est ad hoc responsum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.

Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata.

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? De illis, cum volemus. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Quid Zeno?

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quid dubitas igitur mutare principia naturae?

Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. Hoc simile tandem est? Audeo dicere, inquit. An haec ab eo non dicuntur? Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Quid, de quo nulla dissensio est? His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Itaque contra est, ac dicitis;

An est aliquid, quod te sua sponte delectet?

Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Torquatus, is qui consul cum Cn.

Qui est in parvis malis.

Sed ad rem redeamus; Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Nunc agendum est subtilius.

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Vide, quaeso, rectumne sit. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.

Tum mihi Piso: Quid ergo?

Quonam, inquit, modo? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. An hoc usque quaque, aliter in vita? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Utram tandem linguam nescio? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.