Sint modo partes vitae beatae.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Iam contemni non poteris. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Duo Reges: constructio interrete. Id mihi magnum videtur. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?
Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.
Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Que Manilium, ab iisque M.
Nihil ad rem! Ne sit sane; Hic nihil fuit, quod quaereremus. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Graccho, eius fere, aequalí?
Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Non risu potius quam oratione eiciendum? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?
Collatio igitur ista te nihil iuvat.
Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.
